رساله اماده خانه معمار | مطالعات اماده خانه معمار

۱-۱ درباره معماری رساله اماده خانه معمار

آیا گفتگو درباره معماری ارزشی دارد؟ یا در عرصه عمل است که ارزش معماری معلوم خواهد شد. یعنی معماری خواهد توانست بی واسطه منتقدان و هنرسنجان, خود با مردم و قلب و روحشان سخن بگوید؟ رساله اماده خانه معمار
تا بنایی بر پا نشود معماری ظهور پیدا نمی کند و گویا روزگاری بوده است که برای ذکر ارزش آن زیاد از الفاظی کوتاه چون زیبا, موزون, با شکوه بر زبان نمی رفته و پیداست که اگر روزی طبع زیبا پرستی از کار باز ایستد از تحلیل و استدلال کاری بر نخواهد آمد. اما افزون بر اینکه از روزگار قدیم آموزش هنر و از جمله معماری با تعریف هایی همراه بوده موضوعات جدیدی برای بحث درباره معماری پیدا شده است یکی اینکه روزگار ما روزگار سیطره علم تحلیلی است و عرصه هنر هم از آن بر کنار نمانده دیگر اینکه معماری در دامان حرفه و حرفه در دامان فرهنگ رشد می کند و امروز که حرفه در تکنیک و فرهنگ رشد می کند و فرهنگ در مردم پذیری داخل شده است, معماری هم بیش از پیش موضوع نقد و تفسیر قرار گرفته و آخر آن نقد و تفسیر در فضای مردم پذیری به قبل قال نزول یافته, صفای دریافت بی واسطه را مکدر کرده است. رساله اماده خانه معمار
۱-۲ هنر بودن معماری رساله اماده خانه معمار
به یک معنی هنر عنصر لازم همه ساختمانهای متمدن است و به معنای دیگر هنر کیمیایی است خالص آفرینشهای شورانگیز. سازه بر سر هنر بودن با چگونه هنر بودن معماری اختلاف بین یکی از این دو جنبه بر می خیزد کدام ابزار و وسیله را می توان تصور کرد که در ساختن آن هنر به کار نرفته باشد؟ بحث بر سر ماهیت هنر موجود در یک صدایی و هنر موجود در یک قطعه شعر است.
آیا اگر شعر و موسیقی و نقاشی و مجسمه سازی همه به اندازه اساس و مسکن و اسباب منزل ضرورت پیدا می کردند همچنان در مقام و منزلت کنونی باقی می ماندند؟ یا با چه آزمونی می توان ماهیت و مقام معنوی خصوصیات و آفرینشهای گوناگون را سنجید؟ کاربرد مهارت و چیره دستی, انگیزش آفرینش و تحسین و تحریک عواطف و احساسات, نشانه یا ملاک یا وسیله آزمون هستند که هر کس آنها را تجربه کرده است این نشانه ها را دارد. رساله اماده خانه معمار

همه پیشه ها و صنعت ها که ساختن و آماده کردن کالاها و ابزارهای مورد احتیاج جامعه را بر عهده دارند به مهارت نیازمندند. با مهارت و تسلط است که ماده خام به وسیله ای, کارساز و شکیل تبدیل می شود, چه معماری که کالایی همگانی است و چه موسیقی و نقاشی و مجسمه سازی که چنان نیستند, در این ملاک شریک اند.
دومین نشانه, آفرین و تحسینی است که بی اختیار نثار سازنده و آفریننده آن وسیله کارساز و شکیل می کنیم.
محرک این آفرین و تحسین بی اختیار, جز ادراک مهارت هنری مستمر در اثر ساخته شده نیست. باید ذوق یا حسی در آدمی وجود داشته باشد که سودمندی توام با زیبایی وسایل و ابزارها را ادراک کند. علاوه بر این اتحاد سودمندی و زیبایی که در دوره هایی از تاریخ رو به تکامل داشته و در دوره هایی دیگر به انحطاط گرائیده حاکی از کمال جویی قوه ادراک……